Pr­va knji­ga dru­gog Bo­žić­no-sve­to­sav­skog ko­la 2015. Bi­bli­o­te­ke „Sve­ti Pe­tar Ce­tinj­ski” IIK „Sve­ti­go­ra” od da­nas se mo­že ku­pi­ti uz „Dan”. Ri­ječ vi­še o „Isto­rij­skim i no­vo­za­vet­nim sve­do­čan­stvi­ma o Hri­stu” iz­re­če­na je u krip­ti pod­go­rič­kog Sa­bor­nog hra­ma Hri­sto­vog vas­kr­se­nja.
O zbor­ni­ku tek­sto­va pro­to­je­re­ja Ge­or­gi­ja Flo­rov­skog (1893 – 1979) i Sve­tog Ino­ken­ti­ja Her­son­skog (1800 – 1857) go­vo­ri­li su sve­šte­nik Ni­ko­la Pe­jo­vić, ured­nik Ra­di­ja „Sve­ti­go­ra” i prof. fi­lo­zo­fi­je Vla­di­mir Mi­lu­no­vić. Ve­če je vo­dio Pa­vle Bo­žo­vić, na­vo­de­ći da se obje knji­ge ba­ve bo­go­čo­vje­čan­skom Hri­sto­vom lič­no­šću. Pr­va je knji­ga „Isto­rij­ska svje­do­čan­stva o Hri­stu – da li je Hri­stos po­sto­jao?” Flo­rov­skog, a dru­gi dio su tek­sto­vi Sv. Ino­ken­ti­ja Her­son­skog „Po­sled­nji ze­malj­ski da­ni Go­spo­da na­še Isu­sa Hri­sta”.
Is­ti­ču­ći da ka­da go­vo­ri­mo o Bo­gu, o taj­ni svi­je­ta, taj­ni čo­vje­ka, pra­vo­slav­ni hri­šća­ni go­vo­re uvi­jek na osno­vu ot­kro­ve­nja, sve­šte­nik Pe­jo­vić, na­gla­ša­va da o Bo­gu mo­že­mo go­vo­ri­ti sa­mo na osno­vu ono­ga ko­li­ko nam se on po­ste­pe­no ot­krio. Pu­no­ća ot­kro­ve­nja, do­da­je, do­la­zi tek sa No­vim za­vje­tom i Go­spo­dom Isu­som Hri­stom.
– Sva bo­žan­ska ot­kro­ve­nja ko­ja go­vo­re o Hri­stu sa­dr­ža­na su i sa­dr­že dvi­je isti­ne na ko­ji­ma se te­me­lji na­ša vje­ra, a to je – da je Isus sa­vr­še­ni Bog, Bo­go­mla­de­nac Hri­stos ko­ji se u vre­me­nu ra­đa od Pre­sve­te Dje­ve, ali obi­ta­va u vječ­no­sti za­jed­no sa Ocem i Du­hom Sve­tim; i Hri­stos kao sa­vr­še­ni čo­vjek. Da­kle, Bo­go­čo­vjek Hri­stos ko­ji će po­di­je­li­ti vri­je­me na no­vu i sta­ru eru, ko­ji će po­di­je­li­ti Za­vjet, sa­vez Bo­ga i čo­vje­ka, na Sta­ri i No­vi – re­kao je Pe­jo­vić. Taj­na Hri­sto­vog ro­đe­nja i ova­plo­će­nja ne ot­kri­va nam sa­mo Hri­sto­vu, već i Bož­ju taj­nu, do­da­je sve­šte­nik. A, je­di­ni uzrok ču­du ro­đe­nja Bo­go­mla­den­ca, je­ste bož­je čo­vje­ko­lju­blje, ko­je je i osnov na­še vje­re, lju­ba­vi i po­vje­re­nja u Nje­go­vu ri­ječ, do­da­je Pe­jo­vić. „Ime Hri­sto­vo je bi­lo i bi­će ime o ko­je će se mno­gi sa­pli­ta­ti, ali isto ta­ko i ime i ka­men te­me­ljac na ko­me će se mno­gi sa­zi­da­ti i ugra­di­ti u vječ­nu gra­đe­vi­nu car­stva ne­be­sko­ga”, na­gla­ša­va sve­šte­nik. Pe­jo­vić do­da­je:
– Či­ta­ju­ći ovu knji­gu tre­ba da se udu­bi­mo u Taj­nu Hri­sto­ve lič­no­sti, jer se ona i da­lje ot­kri­va, jer ot­kro­ve­nje i Je­van­đe­lje, i ži­vot u Cr­kvi ni­je ne­što što je za­vr­še­no, ne­go se po mje­ri na­še vje­re, lju­ba­vi i pod­vi­ga na­no­vo ot­kri­va, i to je ono ne­po­no­vlji­vo po­na­vlja­nje, jed­na od an­ti­no­mi­ja u Pra­vo­slav­noj cr­kvi, ko­ja se se ostva­ru­je na sva­kom čo­vje­ku u mje­ri u ko­joj je spre­man da je pri­mi – is­ta­kao je sve­šte­nik Pe­jo­vić, po­zdra­vlja­ju­ći pu­bli­ku tra­di­ci­o­nal­nim po­zdra­vom - „Mir Bož­ji, Hri­stos se ro­di!”.
Is­ti­ču­ći da su obje knji­ge na­gla­še­no isto­rij­skog ka­rak­te­ra, Mi­lu­no­vić is­ti­če da je to ve­o­ma bit­no, jer se ova knji­ga, ko­ja oži­vlja­va je­van­đel­sku re­al­nost, po­ja­vi­la u vri­je­me u ko­me re­al­no pri­je­ti opa­snost da se je­van­đel­ska re­al­nost „pre­o­bra­zi u do­men jed­ne uspje­le upe­ča­tlji­ve me­ta­fo­re”. Upra­vo bri­ga da se ne iz­gu­bi po­tre­snost bla­go­vje­šte­nja glav­ni je mo­tiv obje knji­ge, do­da­je Mi­lu­no­vić. Za­to, ka­že on, „ova knji­ga pred­sta­vlja Je­van­đe­lje po mje­ri sa­vre­me­nog čo­vje­ka, a nje­ni auto­ri su, slo­bod­no mo­že­mo re­ći, apo­sto­li sa­vre­me­nog do­ba”. Na­ziv knji­ge, pak, upu­ću­je na do­pri­nos nad­grad­nji spe­ci­fič­nog hri­šćan­sko – isto­rij­skog kor­pu­sa. Tač­ni­je, gdje pro­šlost ni­je pu­ka isto­ri­o­gra­fi­ja, već ži­vo vre­lo smi­sla, ko­je sa pro­la­skom vre­me­na sve vi­še do­bi­ja na zna­ča­ju. Fo­ku­si­ra­ju­ći se ka­sni­je na uče­nje Flo­rov­skog, a ko­je je oči­to i u ovom dje­lu, Mi­lu­no­vić na­gla­ša­va:
– Ova knji­ga je uspje­šan po­ku­šaj da se sli­ke iz ži­vo­ta Go­spo­da Hri­sta uči­ne što pot­pu­ni­jim i ja­sni­jim. Ona je od­go­vor ma­lo­vjer­ju sa­vre­me­nog čo­vje­ka i po­ka­za­telj du­hov­ne klo­nu­lo­sti sa­vre­me­nog do­ba, u tom smi­slu što na­kon 2.000 go­di­na hri­šćan­ske vje­re, je­dan ozbi­ljan te­o­log mo­ra da se ba­vi re­ha­bi­li­ta­ci­jom te­melj­nog po­stu­la­ta vje­re, sa­mog Je­van­đe­lja. Ovi auto­ri to ra­de na je­dan iz­vr­stan na­čin, stva­ra­ju­ći am­bi­jent ta­kve du­hov­ne ozbilj­no­sti da či­ta­lac ima uti­sak da či­ta dje­la sa­vre­me­ni­ka spa­senj­skog zbi­va­nja – re­kao je Mi­lu­no­vić.
Ž.JA­NjU­ŠE­VIĆ


Do kra­ja fe­bru­a­ra još pet na­slo­va

Po­red knji­ge „Isto­rij­ska i no­vo­za­vet­na sve­do­čan­stva o Hri­stu” ko­ja se mo­že ku­pi­ti uz „Dan” po pri­stu­pač­noj ci­je­ni od 4,99 eura.u ovom ko­lu iza­ći će još „Isus Hri­stos – Le­kar du­še i te­la (ka­ko pri­hva­ti­ti, le­či­ti i pod­no­si­ti bo­le­sti)”, pro­to­pre­zvi­te­ra Alek­san­dra Šme­ma­na „Ži­ve­ti da­nas po Je­van­đe­lju”, Igo­ra R. Ša­fa­re­vi­ča „Ru­si­ja i svet­ska ka­ta­stro­fa”, „Ka­ko se oslo­bo­di­ti po­ro­ka al­ko­ho­li­zma i nar­ko­ma­ni­je” (zbor­nik). Za kraj, na dan Sve­to­ga Si­me­o­na pla­ni­ra­no je da iza­đe knji­ga „Hram Bo­ži­ji – me­sto su­sre­ta Bo­ga i čo­ve­ka” (zbor­nik).